Boodschappen
Door Froukje
Wanneer je regelmatig ‘s-morgens vroeg in dezelfde supermarkt boodschappen doet, begin je de gang van zaken maar ook de klanten te kennen.De vlugge hulp bij het brood die in een ommezien het brood gesneden en in een zak heeft gedaan; de vakkenvuller die altijd net bezig is op de plek waar jij moet zijn. De jongen die je gauw helpt als je er niet bij kunt. Het hoort er allemaal bij!
Je herkent de drukke huismoeder met het kind in de winkelwagen, ze gaat vlug de vakken langs,grijpt met zekere hand wat ze nodig heeft, een hele wagen vol! Bij de kassa gaat het vlot in de tassen. Klaar is Kees. De gepensioneerde heer doet het kalm aan. Op zijn gemak bekijkt hij de aanbiedingen en doet met overleg zijn keus. Hij heeft immers alle tijd! Dan de vrouw bij de groenteafdeling die naarstig knijpt in het fruit en de groente aan een nauwkeurig onderzoek onderwerpt. Zij wil waar voor haar geld. Maar wie is nooit thuis gekomen met een net prachtige mandarijnen waar nauwelijks enig sap in zat?
Wie mij begluurt ziet dat ik even kijk naar de houdbaarheid en vaak een fles of pak achter uit het vak haal. Ja er is nog heel wat te beleven in de winkel.
Deze keer zijn we er ‘s middags voor een enkel boodschapje. Andere mensen, die even binnenwippen voor een kleinigheid. Ouderen van het naastgelegen verzorgingscentrum die nu de ruimte hebben voor hun rollator en als ze hulp nodig hebben is de caissière altijd bereid even te helpen. Jongelui net uit school komen even een blikje frisdrank halen.
Dick die de financiën beheert staat in de rij bij de kassa en ik sta klaar om de aankopen in de tas de doen. Voor hem staat een man van een jaar of 50, hij rekent af en verdwijnt haastig.
Plotseling een luid: ‘Meneer, meneer!’Alle mannen die zich zelf een meneer achten, kijken op en naar de kassa, maar de vrouw blijft roepen:’Meneer, meneer ‘Eindelijk kijkt de haastige man op.
De caissière roept:’U hebt uw pakje vergeten!’ Onder ’t oog van alle grijnzende toeschouwers komt de man zijn pakje halen. Als hij mij passeert mompelt hij ‘Dat is de ouderdom’ en gaat vlug de winkel uit.
‘Hoe kan je nou je boodschappen vergeten’, zeg ik tegen Dick. En op hetzelfde moment zie ik er iets in waarover ik diep moet nadenken. Want in die uitspraak ligt de gedachte: zoiets zou mij nooit overkomen!
Maar hoe staat het met de Boodschap die wij mogen doorgeven, die een ANDER voor ons heeft betaald?
Van jongs af aan ben ik opgevoed met de bijbel. Zowel thuis als op school hoorde ik de verhalen en ik wist en weet heel goed wat de Here Jezus voor mij gedaan heeft. Op zekere dag betrapte ik me erop dat ik het zo gewoon vond. Dat hoeven ze me niet meer te vertellen dat weet ik allang! En dan vergeet je hoe groot dat offer was en wat het de Heer heeft gekost.
Dan vergeet je het kostbare geschenk waarvoor Jezus zijn leven heeft gegeven, zoals Paulus het vertelt in Romeinen 5 vers 17: Zij die de overvloed van genade en van de gave der gerechtigheid ontvangen, zullen leven en als koningen heersen door Jezus Christus.’
Dat is niet zomaar een boodschap! Dat is eeuwig leven in heerlijkheid!
Als we ons dat bewust zijn zullen we met kracht kunnen getuigen want het is immers voor iedereen die maar horen wil!